Magis merupakan dogma utama yang mendasari hikayat-hikayat Melayu zaman transisi (Hindu-Islam). Magis ialah gambaran terhadap perkara-perkara luar biasa yang berada di luar kotak pemikiran manusia. Hal ini diterima dalam konteks kebudayaan Melayu tradisi terutama dalam cerita-cerita hikayat Melayu. Walaupun diterima dalam konteks tradisi, unsur magis lebih dianggap suatu perkara yang tidak nyata tanpa mengambil kira fungsi magis dalam memberikan kesan katarsis kepada khalayak. Kajian ini meneliti unsur magis melalui gaya bahasa pengarang berupaya meransang emosi-emosi tertentu dan memberikan kesan katarsis kepada khalayak. Kajian ini mempunyai tiga objektif utama, iaitu mengenalpasti unsur magis melalui gaya bahasa pengarang dalam hikayat Melayu pilihan, menganalisis unsur magis berdasarkan gaya bahasa pengarang melalui model GTRFK dan merumuskan kepentingan magis kepada bidang kajian kesusasteraan Melayu tradisional. Kajian ini memusatkan penelitian kepada dua kaedah, iait.....

752 hits